Πλαγκτόν.

Αναχώρησα για το αύριο,
σε επινοημένο αεροπλάνο.
Πέταξα πάνω από το Μεξικό,
μ'έναν πόνο λιγότερο δικό μου
(κάτω από την κοιλιά),
σαν σκέφτηκα την κηλίδα
του παραπάνω τόπου!
Εκεί που οι αστακοί,
φθηνοί μέχρι τώρα,
"πλούτισαν"
αφού βαμμένοι είναι
με μαύρο χρυσό.
Νεκροί στα πιάτα του αδηφάγου ανθρώπου.
Στίγμα, που θέλει
γαρνιτούρα τους,αντί για φύκια, το κέρδος.
Το χέρι του σημαντικού ανθρώπου πληγή πάλι,
και του ασήμαντου φωνή
ν'ακούγεται,
ευχής ανατροπή...