Με τα μάτια ανοιχτά
ονειρεύτηκα
να βάζω τη φωτογραφία του Καρυωτάκη
κάτω από το μαξιλάρι μου
να φιλάω στο στόμα τον Βρεττάκο
να χορεύω με τον Καβάφη
να πίνω τσάι με την Πλαθ
να μου δανείζει το στυλό του ο Πεσσόα!
Σε μια γωνία του τραπεζιού
τρεμόπαιζε ένα κερί-
αφού δεν είχα ρεύμα-
-με δανεικό στυλό-
κατέληξα πως κεντρική ιδέα
του ζωντανού μας κόσμου
είναι η αντίθεση.
Η αλήθεια ξεχνάει το ψέμα
όταν δεν ψεύδεται
Το γέλιο δεν αξίζει χωρίς το δάκρυ
Στο όλα ενέχεται το τίποτα
Ερωτας και προδοσία
είναι πατέρας κόρη
Η ακινησία ίδια με την ακατάπαυστη ροή.
Αναστέναξα για να πάρω θάρρος!
Η γάτα ανοίγει τις κόρες της για να δει στα σκοτάδια.
Εγώ,
στο δικό μου σκοτάδι αποφάσισα
πως πρέπει-θέλω
να λειτουργώ
στο φως!
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εγώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήστο δικό μου σκοτάδι αποφάσισα
πως πρέπει-θέλω
να λειτουργώ
στο φως!
κι έτσι δανειζομαι το στυλό του Πεσσόα και σου γράφω ότι:
βαδίζεις αργά και σταθερά την κλίμακα της απώλειας μέσα στα σύννεφα των ονείρων!!!!