Κουτιά.

Ατέλειωτοι καημοί,
χιλιάδες τα παράπονα,
οι λύπες,οι χαρές οι πόθοι.
Ετσι όπως ατένιζα την πόλη
από μπαλκόνι ρετιρέ
στην βίγλα μου,
έκανα τις εικόνες σκέψεις.
Μικρός ο ορίζοντας
τοίχοι ξεθωριασμένοι,
ταράτσες άκομψες
κεραμίδια λίγα.
Κεραίες στοιβαγμένες
και δορυφόροι πιάτα,
ταμπέλες φωτεινές
(κοιμίζουν τα μυαλά)
κάτι χαμόσπιτα με όνειρα
λίγο παραπέρα.
Κι'όπως η γόπα έκαιγε
το δάχτυλό μου,
φάνταζε ίδια η αντίθεση
αυτής της ζεστής μέρας
μέσα στον χειμώνα,
με τα μικρά κουτιά
μεγάλες εντός τους
...οι ιστορίες...