Αγαλμα.

Στο θόρυβο του ήλιου

αποκοιμιέται η χαρά μου.

Αγαλμα,

τα αποκαλυπτήριά του

δεν θα γίνουν ποτέ.

Βλέπει στον ύπνο της

τη βραδινή φωτιά,

ολόγυρα τους θυμωμένους έρωτες

τις περιπέτειες των ανθρώπων χαμογελαστές.

Βλέπει

τον κάμπο ολόγυμνο,

αψηλό σαν τη θάλασσα

ίσα με το χιόνι.

Η περηφάνια τραβά τη σμίλη της

η καρδιά ακάλυπτη σπαρταρά.