To θέρος.

 Τιτιβίσματα ανθρώπινα
πολύβουο το καράβι.
 Ο ήλιος το λούζει
 τ΄αγκαλιάζει η θάλασσα.
 Εγώ μένω στεγνή και μόνη.
 Σ΄ένα καλύβι με αγρούς, μακρυά
χωρίς γαλάζια νερά,
 η ψυχή μου κολυμπάει στο καφέ χώμα της γης,
που τα χέρια σου κάθε μέρα παλεύουν,
 το θέρος!