"Ταραγμένες ψυχές"(Πεζό ποίημα)

Στην τάξη ένα παιδί γεμάτο φορτίο
ψάχνει να βρει τις λέξεις.
Θέμα του "οι ταραγμένες ψυχές"
του Αγγελου Τερζάκη-
αρετές του βιβλίου.
Σκυμμένο
στο ξύλινο τραπέζι με τα γαλάζια του μάτια
προς στιγμήν υψώνει το βλέμμα
ονειρεύεται θάλασσα.
Θέλει να φύγει να πάει εκεί!
Ανέμελα στα νερά της να παίξει!
Συνέρχεται..
ο δάσκαλος
με αυστηρότητα τον κοιτά
κιαυτό αγωνιά να βρει ζυμωμένες τις φράσεις.
Στην πίσω σελίδα
με μολύβι κτίζει το σχέδιο.
Λέει"Δεν πρέπει να σκίζουμε τα βιβλία
στο τέλος της σχολικής χρονιάς, δεν πρέπει
είναι βέβηλη πράξη-
είναι
Μας προσφέρουν γνώση ,πίστη, ελευθερία,
τα βιβλία είναι ανοιχτό παράθυρο
στον κόσμο-
είναι ένας πολύτιμος φίλος
όταν οι άνθρωποι μας έχουν προδώσει."

Ταραγμένη ψυχούλα,

είσαι εσύ
στο μένος της κοινωνίας που σε ανάγκασε
για δήθεν καλύτερο μέλλον
στο ξύλινο τραπέζι να ακουμπάς τώρα,ιδρωμένος
να καρδιοχτυπάς,να αποδείξεις
πως ξέρεις το θέμα
και δύο σελίδες ολοκάθαρες να γράψεις.
Θέλεις να σπάσεις το τραπέζι,να σκίσεις τη κόλλα
ν'ανοίξεις τα φτερά σου ,απ'το μπαλκόνι της τάξης να πετάξεις
στον γαλάζιο ορίζοντα
της ψυχής σου
σε θάλασσα που δεν ξεβράζει σάπιες σανίδες,
μόνο γοργόνες
έχει
με ξανθά,καστανά η κόκκινα μαλλιά
που ταξιδεύουν
στον έρωτα,
σε μαγικό βυθό γεμάτο κοράλλια,αστερίες
λευκή άμμο και τραγούδι ποιητικό.

"Ζει ο βασιλιάς Κωνσταντίνος;"
Γελάς δυνατά με το υπέροχο στόμα σου
ακούγοντας το όνομα σου.
Παραφράζεις την πρόταση κεσύ.
"Ναι,ζω
και βασιλεύω!"
Βιβλίο δεν έχω ανοίξει ακόμα
όταν
κοντεύω να δύσω
σαν τη μαμά μου-
θα το κάνω!"