Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Αποσύνθεση(Η Παναγία με άλλο μάτι)

Αποσυντίθεμαι..
Εκεί που γελάω
το πρόσωπο σκυθρωπιάζει
μοιάζει να έχει πένθος.
Ολόμαυρα τα ρούχα,
τα αισθήματα.
Δεν έθαψα όμως κανέναν-
απλά απόρησα.
Σάμπως η διαγραφή από Κύριον
δεν είναι, τέλος,τάφος;
Να πας άλλού;
Κόκκινο το μελάνι-γράφω..
Με μπλε διορθώνω.
Μένω
στην σιωπή-
η τηλεόραση ανοιχτή
το βιβλίο μισοτελειωμένο
χαρτιά ολόγυρα
πακέτο τσιγάρα
ακριβό
Κιεγώ
φθηνή
απομένω:
φωνή
σβησμένη πάντα.
Αποσυντίθεμαι..
Οι αρτηρίες φαίνονται,τα νεύρα
οι τένοντες…η σάρκα πέταξε:
"εις χουν απελεύσει"
"Η ανατομία που διαπράττουμε
σκοτώνει"..
Γύρνα στη φύση
Υποκλίσου στη καθολική μητέρα
(Ο Εσσε το έλεγε)
θάχεις πετύχει.

-Μαμά πεινάω!-
Ω γλυκειά μου Ανοιξη!
Ανοιξη μου γλυκύτατη!
Ζάχαρη στις λαθεμένες κόκκινες λέξεις-
τις σκεπάζει...
Οχι τα εισελθόντα ,τα εξελθόντα πρόσεξε!
Δίκιο είχε Αυτός-
Ο ΓIΟΣ θα’ναι στον επιτάφιο
Εγώ όχι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου