Θλίψη

Θλίψη γεροντοκόρη,
κανείς δεν σ'έπαιρνε.
Μ'ένα τσιγάρο στο στόμα
τώρα μου χτυπάς τη πόρτα.
Κιεγώ γυμνή σε βλέπω
σε μισώ μα και σε αγαπώ.
Καφέ θα πιούμε
εσύ γλυκό,με 3 κουταλιές ζάχαρη
εγώ πικρό, όπως πάντα.
Μια λίμα λιμάρει τα νύχια μου
και σάλιο μαζί
να λιπαίνει τη γλώσσα.
Τα δώρα σου!
Μπες μέσα ,λογάριασε:
τι έκανα ,τι κάνω ,τι θα κάνω.
Μόνο αυτά που γράφω μην αγγίζεις.
Ναι!
Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω..
να ξέρεις θλίψη,
όταν θα φύγεις
με το πρώτο λεωφορείο!