Μέρα με τη μέρα!

Ω Θεέ μου-δεν έχω τίποτα να πω-Στερεύω
μέρα τη ημέρα!
Ανείπωτα όσα συμβαίνουν γύρω μου
χωρίς θορύβους.
Βουβή εικόνα.
Ενας υιός,ένας πατέρας, μία παράταξη,
μια θέση σε τριαδικό τραπέζι...
κι'ανάσκελα κρατώ τα γόνατα,χωρίς δυνάμεις.
Συντρίβομαι
από τον πόνο-
με το ζόρι διπλώνω το σεντόνι
Γιε μου-
Χαλίκι της ζωής αισθάνομαι
που μάζεψαν άλλοι
Πλανιέμαι
ξοδεμένη
σε άδειο γιάλινο μπουκάλι
ίδιο μ'αυτό πού χει χώμα αδελφού από άλλον αδελφό!