Να κατοικώ στο χτες.

Μην μ'αφήνεις,Θεέ μου
να κατοικώ στο χτες,
ούτε στο σήμερα,
βαρύ είναι επίσης.
Μια κατασκήνωση στο αύριο, δώσε μου.
Μια μικρή σκηνή,ίσα να χωράει το κεφάλι
να με ξυπνάει η αυγή, το χάραμα.
Μέσα στη φύση
στα ξερά χόρτα
τους θάμνους που δεν ψήλωσαν
τα κυκλάμινα
και τη θάλασσα
που κυματίζει αγριεμένα
πήγαινέ με!
Εγώ,
με τον παλμό μου,
μ'ένα μαγικό ραβδάκι
αυτό που κουβαλάει
την συμπόνια μου
κάποιες αλήθειες
και γύρω μου πουλιά παιδιά
που μ'ακολούθησαν,
θα τα αλλάξω όλα!