Δαβίδ!

Στους ρυθμούς της πόλης
η καρδιά μου δεν χτυπά.
Σε λειμώνες με ασφόδελους..
και ξεχασμένους τόπους
κτύπησε δυνατά.
Τώρα
σιγή..
η φύση
νεκρή κοίτεται
στους δρόμους
του τσιμέντου.
Πλακώθηκε από βουητό αυτοκινήτων
και φορτηγών.
Εναντι των ψηλών κτιρίων
είναι Δαβίδ!
Εχει σωριαστεί..
με μόνη ελπίδα
την δάφνη
να δρέψει εαυτήν,
να ξεπροβάλλει
σε πλακόστρωτο χωριού..