Διαβολάκια της Παρασκευής.

Η ζωή μετράει
στην αυλή σχολείου,
έξω, στα πεζοδρόμια,
συνάθροιση μεγάλη.
Σφίζουν οι δρόμοι,
οι τάξεις,
κατάμεστες
οι αίθουσες,
τσιρηχτό,
φωνούλες παιδιών.
Ζεστά πανωφόρια
στα κορμάκια τους,
σκουφάκι στο κεφάλι,
αγουροξυπνημένο το πρόσωπάκι τους..
και πάνω από τα διαβολάκια
στον τοίχο του διαδρόμου των συναντήσεων
γονέων και κηδεμόνων,
δασκάλων αναποφάσιστων,
αν θέλουν να είναι
λειτουργοί
η υπάλληλοι,
η εικόνα του Χριστού.
"Αφήστε τα παιδιά να έρθουν προς εμέ
και μην τα εμποδίζετε
γιατί τούτων είναι η Βασιλεία του Θεού"
Αφήστε τα παιδιά
να "φύγουν"
από εμάς,
θα λέω εγώ..
"Ελα, μια μέρα είναι..θα περάσει"
λέει μία μαμά στο παιδί της!
Ελα, μια ζωή είναι ..
θα πω εγώ.