Η διαδοχή.

Ετσι θλιμμένη κάθομαι,
αφού τον ήλιο
η δυνατή βροχή διαδέχεται.
Ωρες πριν,
η ευτυχία τα στήθη φούσκωνε.
Λόγια έρωτα
στα χείλη σαν τριαντάφυλλα,
τα σώματα δύο
με μία ψυχή εντελεχή
και κόσμος όλος μόνον αυτά,
ζωγραφίζαμε οι δυό μας
να βλέπουν και οι άλλοι.
Η διαδοχή .. μελαγχολική
όπως πάντα,
στόματα βουβά χωρίς γλώσσα
και σώματα κούροι
(από το κούρο σίβα
θαλάσσιο ρεύμα )
θα έλεγα,
διασκεδάζοντας την θλίψη
που ξέρω τόσο καλά
σαν να την έχω γεννήσει.
Μύγδαλο πικρό
η ματιά μου
βλέπει το όνειρο,
ταιριασμένου ζευγαριού,
να χάνεται ,να σβήνει.