Μότσαρτ

Δακρύβρεχτη
ασπάζομαι την μουσική σου ιδιοφυία.
Σ'οδήγησε το χέρι του πατέρα
αδιάκοπα(ταξίδευες με Μπαχ και Φίγκαρο)
έπιανε το δικό σου πάνω από το πιάνο
ν'αγγίζεις τις νότες σε D minor.
Συνέθεσες είκοσι όπερες, πενήντα-
εξήντα συμφωνίες,είκοσι σονάτες.
Το ίδιο χέρι είναι αυτό με το οποίο
ο σύγχρονος πατέρας κρατάει το μικρό του,
πηγαίνει βόλτα στη παιδκή χαρά, το συνοδεύει σχολείο,
ρίχνει τη μπάλα στο καλάθι του μπάσκετ.
"Lacrimosa des ille...dona eis requiem amen"
Το τελευταίο σου έργο Χρυσόστομε Γιόχαν Αμαντέους Μότσαρτ.
"Δακρύβρεχτη εκείνη η μέρα..δώσε τους ανάπαυση αμήν"
Σε μας, δώσε για λίγο ησυχία
βαθειά τη νύχτα με το πιάνο σου
όταν θλιμμένοι
από τρανταχτά ανούσια αστεία,
βροντώδη λόγια
διευθυντών,δικολάβων,
ηγετών και εμπόρων,
κουραστήκαμε στην διάρκεια
της σωτήριας μέρας μας
χωρίς τον μαγεμένο της αυλό!
Ποντικομαμμή πολιτική εσύ
πότε θ'αλλάξεις;