Aγωνίες της ζωής(Persona).

Ολο κλάματα.
Γέμισαν τα μάγουλα νερά!
Τα μάτια βρύση
πρήστηκαν!
Χύθηκαν στα χέρια
που αυτονόητα σκουπίζουν!
Κι'αυτά,
ιδρωμένα από τις αγωνίες της ζωής
μαζί με τα δάκρυα
μπερδεύουν αυτόν που πιάνουν.
Είναι από αγάπη;
Είναι από στήριξη;
Είναι από συγκίνηση και έρωτα;
Κι'αν όχι;
Παίρνεις ένα χαρτί και γράφεις.
Μουσκεύεται
και το μελάνι διαχέει τα πάντα.
Μην ρωτάς,
δεν θα καταλάβεις!
Μια στιγμή πόνου είναι
μέσα στον χρόνο που κυλάει...
Αλλωστε,
με πόνο ερχόμαστε στη ζωή.
Με πόνο γεννά η μάνα.
Με πόνο ο γιος
ρίχνει λουλούδι στο σκάμμα...
Και πόσα ακόμα...
Μελοδραματική γίνομαι,
μου πάει.
Persona,
φέρει την μοίρα της στο πρόσωπό της!