Θέλω να ζήσω.

θέλω να γεράσω μακρυά από τη πόλη,
με τους μαύρους τοίχους,
τις λερωμένες τέντες,
τα μικρά παράθυρα
τους μεσοβέζικους κήπους.
Να γεράσω,
χωρίς το θόρυβο,
τους τσιμεντένους δρόμους,
και τον μολυσμένο αέρα.
Απλησίαστα τα κιτρινιασμένα πρόσωπα
να είναι,
οι χημικοί άνθρωποι
με τα γραβατωμένα σώματα,
τους τεράστιους χαρτοφύλακες
που φέρουν την πολυτέλεια του περιττού,
την ασημαντότητα του δήθεν πολιτισμού!
Εξω από την παγίδα της ταχύτητας
να γεράσω ,
σε θάλασσα,
που τα φύκια της
ξανθά χαιδεύουν τα πόδια
και γεννούν ψωμί ,
τα στάχυα.
Θέλω να πεθάνω σε μια καλύβη
πάνω σε στρώμα από σανό
γύρω μου τα χνώτα των προβάτων
και των μικρών αρνιών,
η τελευταία ζεστή κουβέρτα μου.
Θέλω να ζήσω
κοντά στον ξεχασμένο μας θεό,
τη φύση!