Απομόνωση.

Η εσωτερική απομόνωση
μετράει στον ποιητή.
Η άλλη,
που θέλει
να τον ξεριζώνει,δήθεν,
σε βουνό μονάχο
ν'άγναντεύει την θάλασσα
το πέλαγος το άγριο,
τα σκουριασμένα φορτηγά πλοία,
βοηθάει στο έργο του,για λίγο!
Ποίηση είναι τα παραπάνω από μόνα τους,
ανήκουν σε όλους που αναβλέπουν!
Οταν μονάχος μένει (ο ποιητής)
στον έγχρονο κόσμο,
χάνει τον χρόνο του,
στο σημείον μηδέν ,το δικό του,
ορίζεται.
Τίποτα δεν ενώνει
παρελθόν παρόν και μέλλον.
Ολα,
στέκουν μπρος
σε μια πραγματικότητα,
συναρπαστική, η μη, της ποίησής του!